Teknoloji geliştirme bölgeleri çerçevesinde üniversiteler, araştırma kurum ve kuruluşları ve firmaların desteklenmesi ve birbirleriyle bağlantısının ve işbirliğinin arttırılması yoluyla girişimciliğin özendirilmesi, nitelikli işgücünün arttırılması, yenilikçi, yüksek teknolojili ve kaliteli ürünlerin üretilmesi ve ihraç edilmesi, katma değeri yüksek, teknoloji yoğun bu ürünlerle dışa bağımlılığın ve cari açığın azaltılması, yerel, ulusal ve sonuçta küresel rekabet gücünün yükseltilmesi amaçlanmaktadır. Bilim, teknoloji ve yenilik politikası doğrultusunda hedeflenen amaçlara ulaşabilmesi ve belirlenen stratejilerin başarısı için bu bölgelere yönelik olarak devlet tarafından çeşitli vergisel teşvikler ve vergi dışı mali teşvik ve destekler sağlanmaktadır. Bu noktada hareketle, çalışmanın ilk kısmında, teknoloji geliştirme bölgeleri kavramsal boyutuyla ele alınmakta; Türkiye?deki gelişimi ve mevcut durumu ortaya konulmakta; çalışmanın izleyen kısımda ise, son yasal düzenlemelerle Türkiye?de teşvik ve vergi mevzuatı çerçevesinde teknoloji geliştirme bölgelerine yönelik vergisel teşvikler bütünsel biçimde yatırımlar, yönetici şirketler, girişimciler, Ar-Ge, tasarım ve destek personeli açısından incelenmekte ve bu alanda teşvik sisteminin etkinleştirilmesine yönelik yaklaşımlar sunulmaktadır.
"Barter organizasyonu" üyelerince, para veya sistem dışından kredi kullanılmaksızın tamamı teminat altındaki "barter çekleri" aracılığıyla gerçekleştirilen barter işlemlerine dayanan ve bu yönüyle ekonomik hayatta rasyonel bir finansman seçeneği sunan barter sisteminin, özellikle küresel finansal ekonomik krizin etkilerinin her alanda derinden hissedildiği günümüzde sağladığı avantajlara karşılık, kendine özgü hukuki altyapısının oluşturulmamış olması ve vergi hukukunda da, sözkonusu işlemlere ilişkin doğrudan herhangi bir yasal düzenlemenin gerçekleştirilmemiş olması itibariyle, bu çalışmada, dünya perspektifinde Büyük Ekonomik Bunalım sonrası 1930'lu yıllarda ön plana çıkan, ancak değişen dünya düzeninde ekonomik konjoktürün yanısıra, teknolojik gelişmelere de bağlı olarak 1980'li yıllarda yaygınlaşan, Türkiye'de ise 1990'ların sonlarına doğru ilk örnekleri görülen "barter"ın, gelişim sürecinin ve genel işleyiş mekanizmasının ortaya konulması, vergisel boyutunun özel vergi hukuku açısından ele alınıp incelenmesi amaçlanmaktadır.
Bu makalede, gelir vergisi stopajı teşvikine ilişkin olarak Gelir Vergisi Kanunu'nun geçici 73. maddesinin, Anayasa Mahkemesi'nin, hukuki güvenlik ilkesinin kaynağını oluşturan hukuk devleti ilkesi gereği verdiği karar çerçevesinde ele alınması ve teşvik mevzuatı kapsamında, işgücü maliyetlerini azaltarak önemli bir teşvik unsuru olan gelir vergisi stopajı teşviki açısından değerlendirilmesi amaçlanmaktadır.