Gündelik hayatýmýzýn vazgeçilmezlerinden olan YouTube, elde ettiði reklam gelirlerinden bir kýsmýný YouTube’a video yükleyen kiþilere paylaþtýrmaktadýr. Bu paylaþýmý da bazý kriterlere göre gerçekleþtirmektedir. YouTube’a video yüklemenin basit bir þekle tabi olmasý, YouTube üzerinden gelir elde edildiðine yönelik haberleri sýkça duymamýza neden olmaktadýr. Hatta yazýlý ve görsel medyada, YouTube’a devamlý olarak video yükleyen ve YouTuber olarak adlandýrýlan kiþilerin elde ettikleri yüksek gelirler oldukça yanký bulmuþ, bu gelirlerin vergilendirme dýþý kalmasý da bu haberlerin popülaritesini arttýrmýþtýr. Ancak 193 sayýlý Gelir Vergisi Kanunu hükümleri, bu kiþilerin YouTube’a arýzi, mutat ya da organizasyon çerçevesinde video yüklemeleri nedeniyle elde ettikleri gelirlerin gelir vergisine tabi tutulmasý gerektiði sonucu ortaya koymaktadýr. Ancak kiþilerin video çekimlerinin nitelik ve nicelik bakýmýndan farklýlýk arz etmesi, elde edilen gelirin vergilendirmesi bakýmýndan da bazý farklýlýklarý doðuracaktýr. Çalýþmamýzda YouTube üzerinden gelir elde edilmesine yönelik bazý hususlara yer verilmiþ olup YouTuberlýk faaliyeti kapsamýnda elde edilen gelirlerin 193 sayýlý Gelir Vergisi Kanunu çerçevesinde deðerlendirilmesi yapýlmýþtýr.

Ýþletmelerin sürekliliði kavramý, iþletmelerin kapatýlma amacýyla deðil kuruluþ sözleþmelerinde aksi bir hüküm yoksa sonsuz bir süre için kurulduðunu gösterir. Dolayýsýyla iþletmeler için sürdürülebilir bir ticari hayat mecbur kýlýnmaktadýr. Ýþletmeler, ticari hayat için gerekli olan sermaye desteðini ise ya kendi bünyesinden ya baþka iþletmelerden ya da bu alanda hizmet veren kurumlardan saðlamaktadýr. Ýþletmelerin kendi bünyesinden saðladýklarý finans kaynaklarý, KDV yönünden herhangi bir hususu barýndýrmazken baþka iþletmelerden borç olarak alýnan finans kaynaðý ise KDV kapsamýnda finansman temini hizmetini ihtiva eder ve faiz tutarlarý üzerinden vergi hesaplanmasýný gerektirir. Diðer taraftan yurt içi ya da yurt dýþý finans kuruluþlarýndan alýnan krediler ise katma deðer vergisinden istisna olmakla beraber herhangi bir vergi hesaplanmasýný gerektirmemektedir. Ancak bir iþletmenin herhangi bir finans kuruluþundan kredi çekip bu krediyi ayný þartlarla baþka bir iþletmeye kullandýrmasý, finansman temini iþlemlerinde masraf aktarýmýný doðurmaktadýr. Bu durum KDV?nin konusuna girmemekte olup ilgili giderler yansýtma faturasý ile karþý tarafa aynen aktarýlýr. Ancak ilgili masraf tutarlarý üzerine herhangi bir tutar ya da oranda ek bir bedel koyulursa bu fark için genel oranda KDV hesaplanmasý gerekecektir.

6102 sayýlý Kanun ile ultra vires ilkesinden vazgeçilmiþ ve þirketlerin ana sözleþmelerinde yer almayan iþletme konularýnda bile iþ ve iþlemlerde bulunabilmelerinin önü açýlmýþtýr. Þirketler, Mezkûr Kanun öncesinde sadece ana sözleþmelerinde yer alan iþletme konularýnda faaliyet sürebiliyorlarken baþkaca bir iþletme konusunda faaliyet sürmek için ana sözleþmelerinde ve ticaret unvanlarýnda deðiþiklik yapmalarý gerekiyordu. Mezkûr Kanun ile bu gereklilikler ortadan kaldýrýlmýþtýr. Yetkili organca bu hususa yönelik alýnacak bir karar yeterli olacaktýr. Ancak bu serbestlik, iþletmelerin ana faaliyet konularýnýn tayininde bazý sorunlarý beraberinde getirmiþtir. 6102 sayýlý Kanun öncesinde, bir þirketin ana faaliyet konusunun tespiti esnasýnda sadece ana sözleþmesinde yer alan hükümlere bakmak yeterli olurken Mezkûr Kanun sonrasýnda, þirketlerin fiili iþletme konularýnýn irdelenmesi ve buna yönelik bir deðerlendirmenin yapýlmasý uygun düþecektir.